Verschillende bevolkingsgroepen in Suriname

Verschillende bevolkingsgroepen
Suriname is een oude kolonie van Nederland die in 1975 onafhankelijk werd. Maar aan alles in Suriname zie je dat het een oude kolonie van Nederland is. Ze praten hier niet alleen Nederlands, ook de bouwstijl van de gebouwen in het centrum van Paramaribo doet je denken aan dorpen zoals Urk, Volendam en Middelburg. De oude banden tussen Nederland en Suriname zijn nog niet verloren gegaan, dit zie je vooral wanneer je in de supermarkt loopt. De meeste merken die je in de supermarkt vindt zijn Nederlandse producten. Zo zie je bijv. de merken Friesche vlag en markant. Maar je ziet het ook aan de bevolkingsgroepen terug. Er worden hier onderscheidt gemaakt tussen 5 hoofdgroepen. De 5 hoofdgroepen zijn: creolen, Javanen, Hindoestanen, Chinezen en Indianen. De creolen zijn afkomstig uit Afrika. De voorouders van deze bevolkingsgroep is tijdens de koloniale tijd uit Afrika gehaald, om als slaaf op de plantages in Afrika te werken. Rond de jaren 60 van de 20e Eeuw was er een enorme behoefte aan goedkope arbeidskrachten. Vanaf toen zijn de Hindoestanen en de Javanen naar Suriname gekomen. De Javanen komen van het eiland Java dat een eiland is in Indonesië. Zij zijn door de oude koloniale banden tussen Indonesië en Nederland in Suriname beland. De Hindoestanen komen oorspronkelijk uit India en eerlijk gezegd weet ik niet zo heel goed hoe deze bevolkingsgroep in Suriname terecht is gekomen. Ik weet wel dat ze dienden als goedkope gastarbeiders, maar heet verband tussen Suriname en India zie ik niet, dus daar kan ik geen antwoord op geven. De Indianen zijn eigenlijk de oorspronkelijke bewoners van het land Suriname en van Zuid- en Midden Amerika. Zij woonde hier al voordat Suriname door een land was gekoloniseerd (Suriname was eerst van Engeland, maar Engeland heeft Suriname aan Nederland verruilt voor New York). De Chinezen zijn in twee periodes gekomen. Aan het begin van de 20e eeuw zijn er een aantal Chinezen naar Suriname gekomen om hier te werken. Nu zie je dat er ontzettend veel Chinezen naar Suriname komen. De Chinezen hebben overal in heel Suriname winkels. Bijna iedere winkel is in het bezit van een Chinees (dit vaak tot groot ongenoegen van de andere Surinaamse bevolkingsgroepen). Suriname heeft ontzettend veel geld geleend van China, dit zorgt er eigenlijk voor dat de Chinezen een soort van vrij spel hebben als het gaat om het emigratiebeleid in Suriname. Er zijn ontzettend veel Chinezen in Suriname en het worden er steeds meer. Er zijn zelfs zoveel Chinezen in Suriname dat Chinees Nieuwjaar in Suriname tot een nationale feestdag behoort, waarop de meeste mensen vrij hebben van school of van hun werk. Er begint langzamerhand nog een nieuwe bevolkingsgroep te ontstaan. Er komen steeds meer Braziliaanse arbeidsmigranten naar Suriname toe om in de mijnen te werken.

Zijn er dan geen etnische spanningen: ja en nee. Natuurlijk bestaat er in Suriname racisme, zo kunnen veel Hindoestanen en Javanen de creolen niet hebben. Een aantal Hindoestanen en Javanen hebben tegen mij gezegd dat ze creolen maar vieze dieven vinden en dat ze zich niet ontwikkelen. Er bestaat ook racisme en discriminatie tussen de creolen onderling. Je hebt twee hoofdgroepen als men de creolen gaat onderscheiden. Je hebt hier de stadscreolen (deze creolen wonen in Paramaribo) en je hebt de boslandcreolen ofwel de Marrons (dit waren de slaven die weg waren gelopen en die zich in het bos schuil hielden. Marron betekende in die tijd weggelopen vee). Zij beschuldigen elkaar ook van dingen. Maar over het algemeen bestaat er erg weinig racisme en zeker geen extreem racisme, wanneer men gaat kijken naar andere landen met verschillende bevolkingsgroepen. Veel Hindoestanen zijn nu met creolen getrouwd en ook het geloof gaat een steeds minder grote rol spelen. Zo zijn er bijv. veel Moslims met Christenen getrouwd. Wat ik ontzettend mooi vind, is dat er hier een gigantische Moskee pal langs een gigantische Synagoge staat. Dit kan zomaar zonder een probleem, de twee gemeenschappen schijnen ook nog eens heel goed met elkaar bevriend te zijn. Dit is in andere landen toch vaak niet het geval en dan heb ik het niet alleen over het Midden- Oosten maar ook in Europa. Er is dus wel racisme in Suriname, maar wanneer je het vergelijkt met andere landen, is het een ontzettend tolerant land, wanneer men het gaat over hoe verschillende bevolkingsgroepen met elkaar omgaan. Dit is een van de redenen waarom ik Suriname zo ontzettend mooi vind. Ik vind zelfs dat het als een voorbeeld mag en kan dienen voor andere landen.